اثر پیشگیرانه ساپونین جینسینگ قرمز Rg3 Ginsenoside RG3 پودر بر تومورهای ریه ناشی از بنزوپیرن

از بازدید شما از Nature.com سپاسگزاریم.نسخه مرورگری که استفاده می کنید پشتیبانی محدودی از CSS دارد.برای بهترین نتایج، توصیه می کنیم از نسخه جدیدتر مرورگر خود استفاده کنید (یا حالت سازگاری را در اینترنت اکسپلورر خاموش کنید).در عین حال، برای اطمینان از پشتیبانی مداوم، سایت را بدون استایل یا جاوا اسکریپت نمایش می دهیم.
جینسینگ قرمز صدها سال است که در طب سنتی آسیایی استفاده می شود.در این مطالعه، ما توانایی چهار نوع جینسنگ قرمز (جین‌سینگ قرمز چینی، جینسنگ قرمز کره‌ای A، جینسنگ قرمز کره‌ای B و جینسنگ قرمز کره‌ای C) را که در مناطق مختلف رشد کرده‌اند برای مهار تشکیل و رشد ریه‌های ناشی از سرطان‌زا ارزیابی کردیم. تومورهاآزمایش بنزو(a)پیرن (B(a)P) روی موش‌های A/J انجام شد و جینسنگ قرمز کره‌ای B موثرترین در کاهش بار تومور در بین چهار نوع جینسنگ قرمز بود.علاوه بر این، ما محتویات جین سنوزیدهای مختلف (Rg1، Re، Rc، Rb2، Rb3، Rb1، Rh1، Rd، Rg3، Rh2، F1، Rk1 و Rg5) را در چهار عصاره جینسنگ قرمز تجزیه و تحلیل کردیم و دریافتیم که جینسنگ قرمز کره ای B دارای بالاترین سطوح جین سنوزید Rg3 (G-Rg3)، نشان می دهد که G-Rg3 ممکن است نقش مهمی در اثربخشی درمانی آن داشته باشد.این کار نشان می دهد که G-Rg3 فراهمی زیستی نسبتاً کمی دارد.با این حال، زمانی که G-Rg3 با وراپامیل بازدارنده P-gp تجویز شد، جریان G-Rg3 به سلول های Caco-2 کاهش یافت، سرعت جذب روده ای G-Rg3 در مدل موش افزایش یافت و G-Rg3 افزایش یافت.در سلول های Caco-2، خروج Rg3 کاهش می یابد و سطح غلظت Rg3 کاهش می یابد.G-Rg3 در روده و پلاسما افزایش می‌یابد، و توانایی آن برای جلوگیری از تومورها نیز در یک مدل موش از تومورزایی ناشی از B(a)P افزایش می‌یابد.ما همچنین دریافتیم که G-Rg3 سمیت سلولی ناشی از B(a)P و تشکیل ترکیب اضافی DNA را در سلول‌های ریه انسان کاهش می‌دهد و بیان و فعالیت آنزیم‌های فاز II را از طریق مسیر Nrf2 بازیابی می‌کند، که ممکن است به مکانیسم بالقوه اثر مرتبط باشد. مهار G -Rg3..در مورد بروز تومورهای ریه.مطالعه ما نقش بالقوه مهمی برای G-Rg3 در هدف قرار دادن تومورهای ریه در مدل‌های موش نشان می‌دهد.فراهمی زیستی خوراکی این جین سنوزید با هدف قرار دادن P-گلیکوپروتئین افزایش می یابد و به مولکول اجازه می دهد تا اثرات ضد سرطانی داشته باشد.
شایع ترین نوع سرطان ریه سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) است که یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در چین و آمریکای شمالی است.عامل اصلی که خطر ابتلا به سرطان ریه سلول غیر کوچک را افزایش می دهد سیگار است.دود سیگار حاوی بیش از 60 ماده سرطان زا از جمله بنزو(a)پیرن (B(a)P)، نیتروزامین ها و ایزوتوپ های رادیواکتیو حاصل از تجزیه رادون است. دود.پس از قرار گرفتن در معرض B(a)P، سیتوکروم P450 آن را به B(a)P-7،8-دی هیدرودیول-9،10-اپوکسید (BPDE) تبدیل می کند، که با DNA واکنش می دهد و ترکیب اضافی BPDE-DNA 4 را تشکیل می دهد. ترکیبات افزایشی تومورزایی ریه را در موش های دارای مرحله تومور و هیستوپاتولوژی مشابه با تومورهای ریه انسان القا می کنند.این ویژگی، مدل سرطان ریه ناشی از B(a)P را به سیستمی مناسب برای ارزیابی ترکیبات با خواص ضد سرطانی احتمالی تبدیل می کند.
یکی از راهبردهای احتمالی برای جلوگیری از توسعه سرطان ریه در گروه‌های پرخطر، به‌ویژه افراد سیگاری، استفاده از عوامل شیمیایی پیشگیری کننده برای سرکوب توسعه ضایعات نئوپلاستیک داخل اپیتلیال و در نتیجه جلوگیری از پیشرفت بعدی آنها به بدخیمی است.مطالعات حیوانی نشان می دهد که عوامل شیمیایی مختلف موثر هستند.گزارش قبلی ما به اثرات پیشگیرانه خوب جینسینگ قرمز بر سرطان ریه اشاره کرد.این گیاه قرن‌ها در طب سنتی آسیایی برای افزایش طول عمر و سلامتی مورد استفاده قرار می‌گرفته و اثرات ضد توموری نیز به اثبات رسیده است.
عامل فعال جینسینگ جین سنوزید است که به عنوان یک نشانگر ترکیبی برای ارزیابی کیفیت عصاره های جینسینگ استفاده می شود.تجزیه و تحلیل کمی عصاره‌های جینسنگ خام معمولاً شامل استفاده از چندین جین‌سنوزید از جمله RK1، Rg1، F1، Re، Rb1، Rb2، Rb3، Rd، Rh1، Rh2، Rg3، Rg5 و Rc9،10 می‌شود.جین سنوزیدها به دلیل فراهمی زیستی خوراکی بسیار ضعیف، کاربرد بالینی کمی دارند.اگرچه مکانیسم این فراهمی زیستی ضعیف مشخص نیست، ترشح جین سنوزیدهای ناشی از P-glycoprotein (P-gp)12 ممکن است علت باشد.P-gp یکی از مهم‌ترین انتقال‌دهنده‌های جریان در ابرخانواده انتقال‌دهنده کاست اتصال ATP است که از انرژی هیدرولیز ATP برای آزاد کردن مواد درون سلولی در محیط خارجی استفاده می‌کند.ناقل‌های P-gp معمولاً به طور گسترده در روده، کلیه، کبد و سد خونی مغزی توزیع می‌شوند.P-gp نقش مهمی در جذب روده ایفا می کند و مهار P-gp باعث افزایش جذب خوراکی و در دسترس بودن برخی از داروهای ضد سرطان می شود 12،14.نمونه‌هایی از مهارکننده‌هایی که قبلاً در ادبیات استفاده شده‌اند وراپامیل و سیکلوسپورین A15 هستند.این کار شامل ایجاد یک سیستم موشی برای مطالعه سرطان ریه ناشی از B(a)P برای ارزیابی توانایی عصاره‌های مختلف جینسنگ قرمز از چین و کره برای تأثیر بر بدخیمی‌ها است.عصاره ها به صورت جداگانه برای شناسایی جین سنوزیدهای خاصی که ممکن است بر سرطان زایی تأثیر بگذارند، تجزیه و تحلیل شدند.سپس از وراپامیل برای هدف قرار دادن P-gp و بهبود فراهمی زیستی خوراکی و اثربخشی درمانی جینسنوزیدهای هدف‌دار سرطان استفاده شد.
مکانیسمی که توسط آن ساپونین های جینسینگ اثرات درمانی بر سرطان زایی اعمال می کنند نامشخص است.تحقیقات نشان داده است که جین سنوزیدهای مختلف می توانند با کاهش استرس اکسیداتیو و فعال کردن آنزیم های سم زدایی فاز II، آسیب DNA ناشی از مواد سرطان زا را کاهش دهند و در نتیجه از آسیب سلولی جلوگیری کنند.گلوتاتیون اس ترانسفراز (GST) یک آنزیم معمولی فاز II است که برای کاهش آسیب DNA ناشی از مواد سرطان زا مورد نیاز است.فاکتور 2 مرتبط با اریتروئید 2 هسته ای (Nrf2) یک فاکتور رونویسی مهم است که هموستاز اکسیداسیون و کاهش را تنظیم می کند و بیان آنزیم های فاز II و پاسخ های آنتی اکسیدانی محافظ سلولی را فعال می کند.مطالعه ما همچنین اثرات جین سنوزیدهای شناسایی شده را بر کاهش سمیت سلولی ناشی از B(a)P و تشکیل ترکیب اضافی BPDE-DNA و همچنین القای آنزیم‌های فاز II با تعدیل مسیر Nrf2 در سلول‌های ریه طبیعی مورد بررسی قرار داد.
ایجاد یک مدل موشی سرطان ناشی از B(a)P با کار قبلی مطابقت دارد.شکل 1A طرح آزمایشی یک درمان 20 هفته ای یک مدل سرطان موش را نشان می دهد که توسط B(a)P، آب (شاهد)، عصاره جینسنگ قرمز چینی (CRG)، عصاره جینسنگ قرمز کره ای A (KRGA) و قرمز کره ای ایجاد شده است. جینسینگعصاره B (KRGB) و عصاره جینسینگ قرمز کره ای C (KRGC).پس از 20 هفته درمان با جینسنگ قرمز، موش ها با خفگی CO2 قربانی شدند.شکل 1B تومورهای ریه ماکروسکوپی را در حیوانات تحت درمان با انواع مختلف جینسنگ قرمز نشان می دهد و شکل 1C یک میکروگراف نوری نماینده نمونه تومور را نشان می دهد.بار تومور حیوانات تحت درمان با KRGB (0.35 ± 1.5) کمتر از حیوانات کنترل بود (0.2 ± 0.82، P <0.05)، همانطور که در شکل 1D نشان داده شده است.متوسط ​​درجه مهار بار تومور 45٪ بود.سایر عصاره‌های جینسنگ قرمز که مورد آزمایش قرار گرفتند، چنین تغییرات قابل‌توجهی را در بار تومور نشان ندادند (05/0 P>).هیچ عارضه جانبی آشکاری در مدل موش در طول 20 هفته درمان با جینسنگ قرمز مشاهده نشد، از جمله عدم تغییر در وزن بدن (داده‌ها نشان داده نشده است) و عدم سمیت کبد یا کلیه (شکل 1E,F).
عصاره جینسنگ قرمز رشد تومور ریه را در موش های A/J درمان می کند.(الف) طراحی آزمایشی.(ب) تومورهای ریه بزرگ در مدل موش.تومورها با فلش نشان داده می شوند.الف: گروه جینسینگ قرمز چینی.ب: گروه A جینسینگ قرمز کره ای.ج: گروه جینسینگ قرمز کره ای ب. د: گروه جینسینگ قرمز کره ای ج. د: گروه کنترل.(C) میکروگراف نوری تومور ریه را نشان می دهد.بزرگنمایی: 100. ب: 400. (د) بار تومور در گروه عصاره جینسینگ قرمز.(E) سطوح پلاسمایی آنزیم کبدی ALT.(F) سطوح پلاسمایی آنزیم کلیوی Cr.داده ها به صورت میانگین ± انحراف معیار بیان می شوند.*P <0.05.
عصاره‌های جینسنگ قرمز شناسایی‌شده در این مطالعه توسط طیف‌سنجی جرمی پشت سر هم کروماتوگرافی مایع با عملکرد فوق‌العاده (UPLC-MS/MS) برای تعیین کمیت جین‌سنوزیدهای زیر آنالیز شدند: Rg1، Re، Rc، Rb2، Rb3، Rb1، Rh1، Rd، Rg3، Rh2، F1، Rk1 و Rg5.شرایط UPLC و MS مورد استفاده برای اندازه گیری آنالیت ها در گزارش قبلی توضیح داده شد.کروماتوگرام UPLC-MS/MS از چهار عصاره جینسنگ قرمز در شکل 2A نشان داده شده است.تفاوت معنی داری در محتوای جین سنوزید کل وجود داشت که بیشترین مقدار جین سنوزید کل در CRG (28/41 ± 27/590 میکرومول در لیتر) بود (شکل 2B).هنگام ارزیابی جین سنوزیدهای منفرد (شکل 2C)، KRGB بالاترین سطح G-Rg3 را در مقایسه با سایر جین سنوزیدها نشان داد (3.81 ± 58.33 میکرومول در لیتر برای G-Rg3s و 41.56 ± 2.88 میکرومول در لیتر برای G -Rg3r).L).نوع جینسینگ قرمز (P <0.001).G-Rg3 به عنوان یک جفت استریو ایزومر G-Rg3r و G-Rg3s رخ می دهد که در موقعیت گروه هیدروکسیل در کربن 20 متفاوت است (شکل 2D).نتایج نشان می دهد که G-Rg3r یا G-Rg3 ممکن است پتانسیل ضد سرطانی مهمی در مدل موش سرطانی ناشی از B(a)P داشته باشد.
محتوای جین سنوزیدها در عصاره های مختلف جینسینگ قرمز.(الف) کروماتوگرام UPLC-MS/MS از چهار عصاره جینسنگ قرمز.(ب) برآورد محتوای جین سنوزید کل در عصاره های نشان داده شده.(C) تشخیص جین سنوزیدهای منفرد در عصاره های برچسب دار.(د) ساختارهای استریوایزومرهای جین سنوزید G-Rg3r و G-Rg3s.داده ها به عنوان میانگین ± انحراف استاندارد تعیین های سه تکراری بیان می شوند.***P <0.001.
مطالعه UPLC-MS/MS نیاز به تعیین کمیت جین سنوزیدها در نمونه‌های روده و خون پس از 20 هفته درمان داشت.درمان با KRGB تنها 0.0005 ± 0.0063 میکروگرم بر میلی لیتر Rg5 در خون را نشان داد.هیچ جین سنوزید باقی‌مانده‌ای شناسایی نشد، که نشان‌دهنده فراهمی زیستی خوراکی ضعیف و در نتیجه کاهش قرار گرفتن در معرض این جین‌سنوزیدها است.
رده سلولی آدنوکارسینوم کولون Caco-2 از نظر مورفولوژیکی و بیوشیمیایی شبیه به سلول های اپیتلیال روده انسان است، که کاربرد آن را در ارزیابی انتقال انتروسیت از طریق سد اپیتلیال روده نشان می دهد.این تجزیه و تحلیل بر اساس مطالعه قبلی 20 بود.شکل های 3A,B,C,D,E,F تصاویری نماینده از انتقال بین سلولی G-Rg3r و G-Rg3 با استفاده از مدل تک لایه Caco-2 نشان می دهد.حمل و نقل بین سلولی G-Rg3r یا G-Rg3 در سراسر تک لایه های Caco-2 از سمت قاعده ای به سمت آپیکال (Pb-a) به طور قابل توجهی بالاتر از سمت راسی به سمت قاعده ای (Pa-b) بود.برای G-Rg3r، میانگین مقدار Pa-b 0.06 ± 0.38 بود که پس از تیمار با وراپامیل 50 میکرومول در لیتر به 0.06 ± 0.73 و پس از تیمار با 100 میکرومول در لیتر وراپامیل به 0.09 ± 1.14 افزایش یافت (01/0، p < 0.01 و 0.01 > p. به ترتیب؛ شکل 2).3A).مشاهدات برای G-Rg3 از یک الگوی مشابه پیروی کرد (شکل 3B)، و نتایج نشان داد که تیمار وراپامیل انتقال G-Rg3r و G-Rg3 را افزایش می دهد.تیمار وراپامیل همچنین منجر به کاهش قابل توجهی در میانگین نسبت‌های خروجی سرب-a و G-Rg3r و G-Rg3s شد (شکل 3C,D,E,F)، که نشان می‌دهد تیمار وراپامیل محتوای جین سنوزید را در سلول‌های خروجی Caco-2 کاهش می‌دهد..
انتقال بین سلولی G-Rg3 در تک لایه‌های Caco-2 و جذب روده‌ای در سنجش پرفیوژن موش.(الف) مقدار Pa-b گروه G-Rg3r در تک لایه Caco-2.(B) مقدار Pa-b گروه های G-Rg3s در تک لایه Caco-2.(C) مقدار سرب گروه G-Rg3r در تک لایه Caco-2.(D) مقدار سرب گروه های G-Rg3s در تک لایه Caco-2.(E) نسبت بازده گروه های G-Rg3r در تک لایه Caco-2.(F) نسبت بازده گروه های G-Rg3 در تک لایه Caco-2.(G) درصد جذب روده ای G-Rg3r در یک سنجش پرفیوژن در موش صحرایی.(H) درصد جذب روده ای G-Rg3 در یک سنجش پرفیوژن در موش صحرایی.نفوذپذیری و جذب بدون افزودن وراپامیل مقایسه شد.داده ها به عنوان میانگین ± انحراف استاندارد پنج آزمایش مستقل بیان می شوند.*P <0.05، **P <0.01، ***P <0.001.
مطابق با کار قبلی 20، پرفیوژن روده ای ارتوتوپی در موش ها برای تعیین اینکه آیا جذب G-Rg3 در روده پس از درمان وراپامیل افزایش می یابد یا خیر، انجام شد.شکل‌های 3G،H نشان‌دهنده سنجش‌های پرفیوژن برای ارزیابی درصد جذب روده‌ای G-Rg3r و G-Rg3 در موش‌های مدل سرطانی در طول دوره‌های زمانی فوق هستند.درصد اولیه جذب ضعیف G-Rg3r تقریباً 10 درصد پس از درمان با وراپامیل 50 میکرومولار به بیش از 20 درصد و پس از درمان با وراپامیل 100 میکرومولار به بیش از 25 درصد افزایش یافت.به همین ترتیب، G-Rg3 که جذب اولیه آن 10 درصد بود، بیش از 20 درصد پس از درمان با 50 میکرومولار وراپامیل و نزدیک به 30 درصد پس از درمان با 100 میکرومولار وراپامیل را نشان داد که نشان می دهد مهار P-gp توسط وراپامیل باعث افزایش می شود. Rg3 جذب G روده ای در مدل موش سرطان ریه - سایپرز، باشگاه دانش
طبق روش فوق، موش های مدل سرطانی القا شده با B(a)P به طور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند که در شکل 4A نشان داده شده است.هیچ کاهش وزن قابل توجهی یا علائم بالینی سمیت در گروه درمان G-Rg3 در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد (داده ها نشان داده نشده است).پس از 20 هفته درمان، ریه های هر موش جمع آوری شد.شکل 4B تومورهای ریه ماکروسکوپی را در موش های گروه های درمانی فوق نشان می دهد و شکل 4C یک میکروگراف نوری نماینده یک تومور نماینده را نشان می دهد.با توجه به بار تومور در هر گروه (شکل 4D)، مقادیر برای موش های تحت درمان با G-Rg3r و G-Rg3s به ترتیب mm3 0.29 ± 0.75 و 0.30 ± 0.81 mm3 بود، در حالی که مقادیر برای موش G تحت درمان با -Rg3s به ترتیب 1.63 ± 0.40 mm3 بود.موش‌های کنترل (001/0p<)، که نشان می‌دهد درمان G-Rg3 بار تومور را در موش‌ها کاهش می‌دهد.تجویز وراپامیل این کاهش را بیشتر افزایش داد: مقادیر در موش‌های وراپامیل + G-Rg3r از 0.29 ± 0.75 میلی‌متر مکعب به 0.25 ± 0.33 میلی‌متر مکعب (p < 0.01) و مقادیر وراپامیل + از 0.81 ± 0.29 mm3 به 0.20 ± 0.81 کاهش یافت. mm3 در موش های تحت درمان با G. -Rg3s (p <0.05)، که نشان می دهد وراپامیل ممکن است اثر مهاری G-Rg3 بر تومورزایی را افزایش دهد.بار تومور تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و گروه وراپامیل، گروه G-Rg3r و گروه G-Rg3s و گروه وراپامیل+G-Rg3r و گروه وراپامیل+G-Rg3s نشان نداد.علاوه بر این، هیچ سمیت کبدی یا کلیوی قابل توجهی در ارتباط با تیمارهای ارزیابی شده وجود نداشت (شکل 4E,F).
بار تومور پس از درمان G-Rg3 و سطوح G-Rg3r و G-Rg3 پلاسما یا روده در گروه های نشان داده شده.(الف) طراحی آزمایشی.(ب) تومورهای ماکروسکوپی در مدل موش.تومورها با فلش نشان داده می شوند.الف: G-Rg3r.ب: G-Rg3s.ج: G-Rg3r در ترکیب با وراپامیل.d: G-Rg3 در ترکیب با وراپامیل.د: وراپامیل.ه: کنترل(C) میکروگراف نوری تومور در بزرگنمایی.جواب: 100 برابرb: 400X.(د) اثر درمان G-Rg3 + وراپامیل بر بار تومور در موش A/J.(E) سطوح پلاسمایی آنزیم کبدی ALT.(F) سطوح پلاسمایی آنزیم کلیوی Cr.(G) سطوح پلاسمایی G-Rg3r یا G-Rg3 گروه های نشان داده شده.(H) سطوح G-Rg3r یا G-Rg3s در روده های گروه های مشخص شده.داده ها به عنوان میانگین ± انحراف استاندارد تعیین های سه تکراری بیان می شوند.*P <0.05، **P <0.01، ***P <0.001.
سطوح G-Rg3 در موش‌های مدل سرطانی ناشی از B(a)P توسط UPLC-MS/MS پس از یک دوره درمان 20 هفته‌ای طبق روشی که در بخش روش‌ها توضیح داده شد، ارزیابی شد.شکل 4G و H به ترتیب سطوح G-Rg3 پلاسما و روده را نشان می دهد.سطوح G-Rg3r پلاسما 0.32 ± 0.44 میکرومول در لیتر بود و با تجویز همزمان وراپامیل به 1.17 ± 0.47 میکرومول در لیتر افزایش یافت (001/0p <)، در حالی که سطوح G-Rg3r روده 0.08 ± 0.53 میکروگرم در لیتر بود.هنگامی که با وراپامیل ترکیب شد، گرم به 0.13 ± 1.35 میکروگرم در گرم افزایش یافت (0.001 > P).برای G-Rg3، نتایج از یک الگوی مشابه پیروی کردند، که نشان می‌دهد درمان وراپامیل باعث افزایش فراهمی زیستی خوراکی G-Rg3 در موش‌های A/J می‌شود.
برای ارزیابی سمیت سلولی B(a)P و G-Rg3 روی سلول‌های hEL از روش زنده‌مانی سلولی استفاده شد.سمیت سلولی ناشی از B(a)P در سلول های hEL در شکل 5A نشان داده شده است، در حالی که خواص غیر سمی G-Rg3r و G-Rg3 در شکل های 5A و 5B نشان داده شده است.5B، C. برای ارزیابی اثر محافظت سلولی G-Rg3، B(a)P همزمان با غلظت های مختلف G-Rg3r یا G-Rg3 در سلول های hEL تجویز شد.همانطور که در شکل 5D نشان داده شده است، G-Rg3r در غلظت های 5 میکرومولار، 10 میکرومولار و 20 میکرومولار زنده ماندن سلولی را به ترتیب به 3/58، 3/79 و 3/77 درصد بازگرداند.نتایج مشابهی نیز در گروه G-Rg3s قابل مشاهده است.هنگامی که غلظت G-Rg3s 5 میکرومولار، 10 میکرومولار و 20 میکرومولار بود، زنده‌مانی سلولی به ترتیب به 3/58، 7/72 و 7/76 درصد بازگردانده شد (شکل 5E).).حضور ترکیب های افزایشی BPDE-DNA با استفاده از کیت الایزا اندازه گیری شد.نتایج ما نشان داد که سطح ترکیب اضافی BPDE-DNA در گروه تحت درمان با B(a)P در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است، اما در مقایسه با تیمار مشترک G-Rg3، سطوح ترکیب اضافی BPDE-DNA در گروه B(a)P افزایش یافته است. B در گروه تحت درمان، سطح ترکیب اضافی DNA به طور قابل توجهی کاهش یافت.نتایج درمان با B(a)P به تنهایی در شکل 5F نشان داده شده است (0.33 ± 1.87 در مقابل 0.42 ± 3.77 برای G-Rg3r، 1.93 ± 0.48 در مقابل 3.77 ± 0.42 برای G -Rg3s، p <0.0).
زنده ماندن سلولی و تشکیل ترکیب اضافی BPDE-DNA در سلول های hEL تیمار شده با G-Rg3 و B(a)P.(الف) زنده ماندن سلول های hEL تیمار شده با B(a)P.(B) زنده ماندن سلول های hEL تیمار شده با G-Rg3r.(C) زنده ماندن سلول های hEL تیمار شده با G-Rg3.(D) زنده ماندن سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3r.(E) زنده ماندن سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3.(F) سطوح ترکیب اضافی BPDE-DNA در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3.داده ها به عنوان میانگین ± انحراف استاندارد تعیین های سه تکراری بیان می شوند.*P <0.05، **P <0.01، ***P <0.001.
بیان آنزیم GST پس از درمان مشترک با 10 میکرومولار B(a)P و 10 میکرومولار G-Rg3r یا G-Rg3s شناسایی شد.نتایج ما نشان داد که B(a)P بیان GST را سرکوب کرد (2/8 ± 7/59٪ در گروه G-Rg3r و 5/4 ± 39٪ در گروه G-Rg3s)، و B(a)P با هر یک از آنها با G-Rg3r همراه بود. ، یا با G-Rg3r یا با G-Rg3r.درمان مشترک با G-Rg3s بیان GST را بازیابی کرد.بیان GST (103.7 ± 15.5 درصد در گروه G-Rg3r و 110 ± 11.1 درصد در گروه G-Rg3s، به ترتیب p <0.05 و p <0.001، شکل 6A، B، و C).فعالیت GST با استفاده از کیت سنجش فعالیت ارزیابی شد.نتایج ما نشان داد که گروه درمان ترکیبی فعالیت GST بالاتری نسبت به گروه B(a)P داشت (6.6 ± 96.3٪ در مقابل 7.8 ± 35.7٪ در گروه G-Rg3r در مقابل 92.3 ± 6.5 در گروه G-Rg3r). ).درصد در مقابل 7.8 ± 35.7 درصد در گروه G-Rg3s، p <0.001، شکل 6D).
بیان GST و Nrf2 در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3.(الف) تشخیص بیان GST با وسترن بلات.(B) بیان کمی GST در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3r.(C) بیان کمی GST در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3s.(D) فعالیت GST در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3.(E) تشخیص بیان Nrf2 با وسترن بلات.(F) بیان کمی Nrf2 در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3r.(G) بیان کمی Nrf2 در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3s.داده ها به عنوان میانگین ± انحراف استاندارد تعیین های سه تکراری بیان می شوند.*P <0.05، **P <0.01، ***P <0.001.
برای روشن کردن مسیرهای درگیر در سرکوب با واسطه G-Rg3 تومورزایی ناشی از B(a)P، بیان Nrf2 با وسترن بلات ارزیابی شد.همانطور که در شکل 6E,F,G نشان داده شده است، در مقایسه با گروه کنترل، تنها سطح Nrf2 در گروه درمان B(a)P کاهش یافت.با این حال، در مقایسه با گروه درمانی B(a)P، سطوح B(a) Nrf2 در گروه PG-Rg3 افزایش یافت (9.5±106% برای G-Rg3r در مقابل 6.8±51.3%، 6.2±117% برای G-Rg3r). G-Rg3r در مقابل 9.8 ± 41٪ برای G-Rg3s، p <0.01).
ما نقش پیشگیرانه Nrf2 را با سرکوب بیان Nrf2 با استفاده از RNA مداخله گر کوچک خاص (siRNA) تایید کردیم.ناک داون Nrf2 توسط وسترن بلات تایید شد (شکل 7A,B).همانطور که در شکل های 7C، D نشان داده شده است، تیمار همزمان سلول های hEL با B(a)P و G-Rg3 منجر به کاهش تعداد ترکیب های افزایشی BPDE-DNA (21/0 ± 47/1) در مقایسه با تیمار با B(a)P شد. به تنهایی در گروه کنترل siRNA بود.) G-Rg3r 0.49 ± 4.13، G-Rg3s 0.32 ± 1.8 و 0.57 ± 4.1، P <0.01 بود.با این حال، اثر مهاری G-Rg3 بر تشکیل BPDE-DNA با حذف Nrf2 لغو شد.در گروه siNrf2، تفاوت معنی‌داری در تشکیل ترکیب اضافی BPDE-DNA بین درمان مشترک B(a)P و G-Rg3 و تیمار B(a)P به تنهایی وجود نداشت (21/0 ± 0/3 برای G-Rg3r در مقابل 32/0 ± 56/3 ).برای G-Rg3r در مقابل 3.6 برای G-Rg3s در مقابل 0.45 ± در مقابل 4.0 ± 0.37، p> 0.05).
اثر ناک داون Nrf2 بر تشکیل ترکیب اضافی BPDE-DNA در سلول های hEL.(الف) ناک داون Nrf2 توسط وسترن بلات تایید شد.(ب) کمی شدت باند Nrf2.(C) اثر ناک داون Nrf2 بر سطوح ترکیب اضافی BPDE-DNA در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3r.(د) اثر ناک داون Nrf2 بر سطوح ترکیب اضافی BPDE-DNA در سلول های hEL تیمار شده با B(a)P و G-Rg3.داده ها به عنوان میانگین ± انحراف استاندارد تعیین های سه تکراری بیان می شوند.*P <0.05، **P <0.01، ***P <0.001.
این مطالعه اثرات پیشگیرانه عصاره های مختلف جینسنگ قرمز را بر روی مدل موش سرطان ریه ناشی از B(a)P ارزیابی کرد و درمان KRGB به طور قابل توجهی بار تومور را کاهش داد.با توجه به اینکه G-Rg3 بیشترین مقدار را در این عصاره جینسنگ دارد، نقش مهم این جین سنوزید در مهار تومورزایی بررسی شده است.هر دو G-Rg3r و G-Rg3 (دو اپیمر G-Rg3) به طور قابل توجهی بار تومور را در مدل موشی سرطان ناشی از B(a)P کاهش دادند.G-Rg3r و G-Rg3 با القای آپوپتوز سلول های تومور21، مهار رشد تومور22، متوقف کردن چرخه سلولی23 و تأثیر بر رگزایی24، اثرات ضد سرطانی دارند.همچنین نشان داده شده است که G-Rg3 متاستاز سلولی را مهار می کند، و توانایی G-Rg3 برای افزایش اثرات شیمی درمانی و رادیوتراپی مستند شده است26،27.پون و همکاران نشان دادند که تیمار G-Rg3 می تواند اثرات ژنوتوکسیک B(a)P28 را کاهش دهد.این مطالعه پتانسیل درمانی G-Rg3 را در هدف قرار دادن مولکول‌های سرطان‌زای محیطی و پیشگیری از سرطان نشان می‌دهد.
علیرغم پتانسیل پیشگیرانه خوب آنها، فراهمی زیستی خوراکی ضعیف جین سنوزیدها چالشی را برای استفاده بالینی از این مولکول ها ایجاد می کند.تجزیه و تحلیل فارماکوکینتیک تجویز خوراکی جین سنوزیدها در موش صحرایی نشان داد که فراهمی زیستی آن هنوز کمتر از 5٪ است.این آزمایشات نشان داد که پس از دوره درمان 20 هفته ای، تنها سطوح خونی Rg5 کاهش یافت.اگرچه مکانیسم اساسی فراهمی زیستی ضعیف هنوز مشخص نشده است، تصور می شود P-gp در جریان جین سنوزیدها دخیل است.این کار برای اولین بار نشان داد که تجویز وراپامیل، یک مسدودکننده P-gp، فراهمی زیستی خوراکی G-Rg3r و G-Rg3s را افزایش می دهد.بنابراین، این یافته نشان می دهد که G-Rg3r و G-Rg3s به عنوان بسترهای P-gp برای تنظیم جریان آن عمل می کنند.
این کار نشان می دهد که درمان ترکیبی با وراپامیل فراهمی زیستی خوراکی G-Rg3 را در مدل موش سرطان ریه افزایش می دهد.این یافته با افزایش حمل و نقل بین سلولی روده ای G-Rg3 بر محاصره P-gp پشتیبانی می شود و در نتیجه جذب آن را افزایش می دهد.سنجش در سلول‌های Caco2 نشان داد که تیمار وراپامیل جریان G-Rg3r و G-Rg3s را کاهش می‌دهد در حالی که نفوذپذیری غشاء را بهبود می‌بخشد.مطالعه توسط یانگ و همکاران.مطالعات نشان داده اند که درمان با سیکلوسپورین A (یکی دیگر از مسدود کننده های P-gp) فراهمی زیستی جین سنوزید Rh2 را از مقدار پایه 20% 1 به بیش از 30% افزایش می دهد.ترکیبات جین سنوزیدهای K و Rg1 نیز نتایج مشابهی را نشان دادند30،31.هنگامی که وراپامیل و سیکلوسپورین A به طور همزمان تجویز شدند، جریان ترکیب K در سلول های Caco-2 به طور قابل توجهی از 26.6 به کمتر از 3 کاهش یافت، در حالی که سطوح درون سلولی آن 40 برابر 30 افزایش یافت.در حضور وراپامیل، سطوح Rg1 در سلول‌های اپیتلیال ریه موش صحرایی افزایش یافت که نشان‌دهنده نقش P-gp در ترشح جین‌سنوزید است، همانطور که منگ و همکاران نشان داده‌اند.با این حال، وراپامیل تأثیر یکسانی بر جریان برخی از جین سنوزیدها (مانند Rg1، F1، Rh1 و Re) نداشت، که نشان می‌دهد آنها تحت تأثیر سوبستراهای P-gp نیستند، همانطور که توسط Liang و همکاران نشان داده شده است.32 .این مشاهدات ممکن است به دخالت سایر ناقلین و ساختارهای جایگزین جین سنوزید مربوط باشد.
مکانیسم اثر پیشگیرانه G-Rg3 بر سرطان نامشخص است.مطالعات قبلی نشان داده اند که G-Rg3 با کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب از آسیب DNA و آپوپتوز جلوگیری می کند.برخی گزارش ها نشان می دهد که سمیت ژنتیکی ناشی از B(a)P را می توان با تعدیل آنزیم های فاز II برای تشکیل BPDE-DNA34 کاهش داد.GST یک آنزیم معمولی فاز II است که با تقویت اتصال GSH به BPDE از تشکیل ترکیب اضافی BPDE-DNA جلوگیری می کند و در نتیجه آسیب DNA ناشی از B(a)P35 را کاهش می دهد.نتایج ما نشان می‌دهد که درمان G-Rg3 سمیت سلولی ناشی از B(a)P و تشکیل ترکیب اضافی BPDE-DNA را در سلول‌های hEL کاهش می‌دهد و بیان و فعالیت GST را در شرایط آزمایشگاهی بازیابی می‌کند.با این حال، این اثرات در غیاب Nrf2 وجود نداشت، نشان می دهد که G-Rg3 باعث ایجاد اثرات محافظت سلولی از طریق مسیر Nrf2 می شود.Nrf2 یک فاکتور رونویسی اصلی برای آنزیم‌های سم‌زدایی فاز II است که باعث پاکسازی بیگانه‌بیوتیک‌ها می‌شود.فعال شدن مسیر Nrf2 باعث ایجاد محافظت سلولی و کاهش آسیب بافتی می شود.علاوه بر این، چندین گزارش از نقش Nrf2 به عنوان یک سرکوب کننده تومور در سرطان زایی حمایت کرده اند.مطالعه ما نشان می‌دهد که القای مسیر Nrf2 توسط G-Rg3 با ایجاد سم‌زدایی B(a)P با فعال کردن آنزیم‌های فاز II، نقش تنظیم‌کننده مهمی در سم‌زدایی ژنتیکی ناشی از B(a)P ایفا می‌کند و در نتیجه فرآیند تومورزایی را مهار می‌کند.
کار ما پتانسیل جینسنگ قرمز را در پیشگیری از سرطان ریه ناشی از B(a)P در موش ها از طریق دخالت مهم جین سنوزید G-Rg3 نشان می دهد.فراهمی زیستی خوراکی ضعیف این مولکول کاربرد بالینی آن را مختل می کند.با این حال، این مطالعه برای اولین بار نشان می دهد که G-Rg3 یک سوبسترا از P-gp است، و تجویز یک مهار کننده P-gp فراهمی زیستی G-Rg3 را در شرایط آزمایشگاهی و درون تنی افزایش می دهد.G-Rg3 سمیت سلولی ناشی از B(a)P را با تنظیم مسیر Nrf2 کاهش می دهد، که ممکن است یک مکانیسم بالقوه برای عملکرد پیشگیرانه آن باشد.مطالعه ما پتانسیل جین سنوزید G-Rg3 را برای پیشگیری و درمان سرطان ریه تایید می کند.
موش‌های ماده شش هفته‌ای A/J (1 ± 20 گرم) و موش‌های صحرایی نر 7 هفته‌ای ویستار (20 ± 250 گرم) از آزمایشگاه جکسون (بار هاربر، ایالات متحده آمریکا) و مؤسسه جانورشناسی ووهان تهیه شدند.دانشگاه (ووهان، چین).مرکز جمع آوری فرهنگ نوع چینی (ووهان، چین) سلول های Caco-2 و hEL را در اختیار ما قرار داد.سیگما آلدریچ (سنت لوئیس، ایالات متحده آمریکا) منبع B(a)P و تریکاپرین است.جین سنوزیدهای خالص شده G-Rg3r و G-Rg3s، دی متیل سولفوکسید (DMSO)، کیت سنجش تکثیر CellTiter-96 (MTS)، وراپامیل، حداقل محیط ضروری (MEM) و سرم جنین گاوی (FBS) از Chengdu Must Bio-Technology خریداری شدند. .شرکت با مسئولیت محدود(چنگدو، چین).کیت مینی DNA QIAamp و کیت الایزای اضافی BPDE-DNA از Qiagen (استنفورد، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا) و Cell Biolabs (سان دیگو، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا) خریداری شد.کیت سنجش فعالیت GST و کیت سنجش پروتئین کل (روش استاندارد BCA) از Solarbio (پکن، چین) خریداری شد.تمام عصاره های جینسنگ قرمز در آزمایشگاه مینگیو 7 ذخیره می شود. دانشگاه باپتیست هنگ کنگ (هنگ کنگ، چین) و مرکز سرطان کره (سئول، کره) منابع تجاری عصاره CRG و عصاره های مختلف جینسنگ قرمز با منشاء مختلف کره ای (از جمله KRGA، KRGB) هستند. و اقلیم کردستان).جینسینگ قرمز از ریشه جینسنگ تازه ۶ ساله تهیه می شود.عصاره جینسنگ قرمز با شستن جینسینگ با آب سه بار و سپس غلیظ کردن عصاره آبی و در نهایت خشک کردن در دمای پایین برای به دست آوردن پودر عصاره جینسینگ به دست می آید.آنتی بادی ها (ضد Nrf2، ضد GST و β-اکتین)، ایمونوگلوبولین G ضد خرگوش کونژوگه با پراکسیداز ترب کوهی (IgG)، معرف ترانسفکشن، siRNA کنترل و Nrf2 siRNA از بیوتکنولوژی سانتا کروز (سانتا کروز، کالیفرنیا) خریداری شد. .)، ایالات متحده آمریکا).
سلول های Caco2 و hEL در ظروف کشت سلولی 100 میلی متر مربع با MEM حاوی 10٪ FBS در دمای 37 درجه سانتی گراد در یک اتمسفر مرطوب 5٪ CO2 کشت داده شدند.برای تعیین اثر شرایط تیمار، سلول‌های hEL با غلظت‌های مختلف B(a)P و G-Rg3 در MEM به مدت 48 ساعت انکوبه شدند.سلول ها را می توان بیشتر تجزیه و تحلیل یا جمع آوری کرد تا عصاره های بدون سلول تهیه شود.
همه آزمایش‌ها توسط کمیته اخلاق حیوانات تجربی کالج پزشکی Tongji، دانشگاه علم و فناوری Huazhong تأیید شد (تصویب شماره 2019؛ شماره ثبت 4587TH).تمام آزمایش ها مطابق با دستورالعمل ها و مقررات مربوطه انجام شد و مطالعه مطابق با دستورالعمل Animal Research: Reporting of In Vivo Experiments (ARRIVE) انجام شد.موش های هشت هفته ای A/J ابتدا به صورت داخل صفاقی با B(a)P در محلول تریکاپرین (100 میلی گرم بر کیلوگرم، 0.2 میلی لیتر) تزریق شدند.پس از یک هفته، موش‌ها به‌طور تصادفی به گروه‌های کنترل و گروه‌های درمانی مختلف، در هر گروه 15 موش تقسیم شدند و یک بار در روز گاواژ شدند.پس از 20 هفته درمان، حیوانات توسط خفگی CO2 قربانی شدند.ریه ها جمع آوری و به مدت 24 ساعت فیکس شدند.تعداد تومورهای سطحی و اندازه تومورهای فردی برای هر ریه در زیر میکروسکوپ تشریح اندازه‌گیری شد.تخمین حجم تومور (V) با استفاده از عبارت زیر محاسبه شد: V (mm3) = 4/3πr3، که r قطر تومور است.مجموع خالص تمام حجم‌های تومور در ریه‌های موش، حجم کل تومور را نشان می‌دهد و میانگین حجم کل تومور در هر گروه نشان‌دهنده بار تومور است.نمونه های خون کامل و روده جمع آوری و در دمای 80- درجه سانتی گراد برای تعیین UPLC-MS/MS نگهداری شدند.سرم جمع آوری شد و یک آنالایزر شیمی خودکار برای تجزیه و تحلیل سطوح آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و کراتینین سرم (Cr) برای ارزیابی عملکرد کبد و کلیه استفاده شد.
نمونه‌های جمع‌آوری‌شده از انبار سرد خارج شدند، ذوب شدند، وزن شدند و در لوله‌هایی قرار گرفتند که در بالا توضیح داده شد.به این 0.5 میکرومولار فلوریزین (استاندارد داخلی) در 0.8 میلی لیتر محلول متانول اضافه شد.سپس بافت با استفاده از Tissue-Tearor همگن شده و هموژنه متعاقبا به یک لوله میکرو سانتریفیوژ 1.5 میلی لیتری منتقل شد.مخلوط به مدت 15 دقیقه در 15500 دور در دقیقه سانتریفیوژ شد.پس از حذف 1.0 میلی لیتر مایع رویی، با نیتروژن خشک کنید.دویست میکرولیتر متانول برای بازیابی استفاده شد.خون در یک خط جمع آوری و پردازش می شود و به عنوان مرجع برای همه اندازه گیری ها استفاده می شود.
صفحات 24 چاهی Transwell با 1.0 × 105 سلول Caco-2 در هر چاه برای ارزیابی افزایش بالقوه انتقال G-Rg3 با افزودن وراپامیل کاشته شدند.پس از 3 هفته کشت، سلول ها با HBSS شسته و در دمای 37 درجه سانتی گراد پیش انکوبه شدند.400 میکرولیتر از 10 میکرومولار G-Rg3 (G-Rg3r، G-Rg3s، یا مخلوطی با 50 یا 100 میکرومولار وراپامیل) به سمت قاعده‌ای یا اپیکال تک لایه تزریق شد و 600 میکرولیتر محلول HBSS به لایه دیگر اضافه شد. سمت.100 میکرولیتر از محیط کشت را در زمان های تعیین شده (0، 15، 30، 45، 60، 90 و 120 دقیقه) جمع آوری کنید و 100 میکرولیتر HBSS اضافه کنید تا این حجم را جبران کنید.نمونه ها در دمای 4- درجه سانتیگراد تا زمان تشخیص توسط UPLC-MS/MS نگهداری شدند.عبارت Papp = dQ/(dT × A × C0) برای تعیین کمیت نفوذپذیری ظاهری یک طرفه آپیکال و قاعده‌ای و بالعکس (به ترتیب Pa-b و Pb-a) استفاده می‌شود.dQ/dT تغییر غلظت، A (0.6 سانتی متر مربع) سطح تک لایه و C0 غلظت اولیه دهنده است.نسبت خروجی به صورت Pb-a/Pa-b محاسبه می شود که نشان دهنده نرخ خروج داروی مورد مطالعه است.
موش های صحرایی نر ویستار به مدت 24 ساعت ناشتا بودند، فقط آب نوشیدند و با تزریق داخل وریدی محلول پنتوباربیتال 5/3 درصد بیهوش شدند.لوله سیلیکونی لوله شده انتهای دوازدهه به عنوان ورودی و انتهای ایلئوم به عنوان خروجی دارد.از یک پمپ پریستالتیک برای پمپاژ ورودی با 10 میکرومولار G-Rg3r یا G-Rg3 در HBSS ایزوتونیک با سرعت جریان 0.1 میلی لیتر در دقیقه استفاده کنید.اثر وراپامیل با افزودن 50 میکرومولار یا 100 میکرومولار از ترکیب به 10 میکرومولار G-Rg3r یا G-Rg3s ارزیابی شد.UPLC-MS/MS بر روی عصاره های پرفیوژن جمع آوری شده در نقاط زمانی 60، 90، 120 و 150 دقیقه پس از شروع پرفیوژن انجام شد.درصد جذب با فرمول % جذب = (1 – Cout/Cin) × 100% تعیین می شود.غلظت G-Rg3 در خروجی و ورودی به ترتیب با Cout و Cin بیان می شود.
سلول های hEL در صفحات 96 چاهی با تراکم 1 × 104 سلول در هر چاه کاشته شدند و با B(a)P (0، 1، 5، 10، 20، 30، 40 میکرومولار) یا G-Rg3 محلول در DMSO تیمار شدند. .سپس داروها با محیط کشت به غلظت های مختلف (0، 1، 2، 5، 10، 20 میکرومولار) طی 48 ساعت رقیق شدند.با استفاده از کیت سنجش MTS تجاری موجود، سلول ها تحت یک پروتکل استاندارد قرار گرفتند و سپس با استفاده از یک میکروپلیت خوان در 490 نانومتر اندازه گیری شدند.سطح بقای سلولی گروه‌های تحت درمان با B(a)P (10 میکرومولار) و G-Rg3 (0، 1، 5، 10، 20 میکرومولار) طبق روش فوق ارزیابی و با گروه درمان‌نشده مقایسه شد.
سلول های hEL در صفحات 6 چاهی با تراکم 1 × 105 سلول در چاه کاشته شدند و با 10 μMB(a)P در حضور یا عدم حضور 10 میکرومولار G-Rg3 تیمار شدند.پس از 48 ساعت درمان، DNA از سلول های hEL با استفاده از کیت QIAamp DNA Mini مطابق پروتکل سازنده استخراج شد.تشکیل ترکیب های افزایشی BPDE-DNA با استفاده از کیت الایزای ترکیبی BPDE-DNA شناسایی شد.سطوح نسبی ترکیب اضافی BPDE-DNA با استفاده از میکروپلیت خوان با اندازه گیری جذب در 450 نانومتر اندازه گیری شد.
سلول های hEL در صفحات 96 چاهی با تراکم 1 × 104 سلول در هر چاه کاشته شدند و با 10 میکرومگابایت (a)P در غیاب یا حضور 10 میکرومولار G-Rg3 به مدت 48 ساعت تیمار شدند.فعالیت GST با استفاده از کیت سنجش فعالیت تجاری GST مطابق پروتکل سازنده اندازه گیری شد.فعال سازی نسبی GST با جذب در 450 نانومتر با استفاده از یک میکروپلیت خوان اندازه گیری شد.
سلول‌های hEL با PBS سرد شسته شدند و سپس با استفاده از بافر سنجش رادیوایمونو رسوب حاوی مهارکننده‌های پروتئاز و مهارکننده‌های فسفاتاز لیز شدند.پس از تعیین کمیت پروتئین با استفاده از کیت سنجش پروتئین کل، 30 میکروگرم پروتئین در هر نمونه توسط 12% SDS-PAGE جدا شد و با الکتروفورز به غشای PVDF منتقل شد.غشاها با 5 درصد شیر بدون چربی مسدود شدند و با آنتی بادی های اولیه در طول شب در دمای 4 درجه سانتی گراد انکوبه شدند.پس از انکوباسیون با آنتی‌بادی‌های ثانویه کونژوگه با پراکسیداز ترب کوهی، معرف‌های نورتابی شیمیایی تقویت‌شده برای تجسم سیگنال اتصال اضافه شدند.شدت هر باند پروتئین با استفاده از نرم افزار ImageJ اندازه گیری شد.
از نرم افزار GraphPad Prism 7.0 برای تجزیه و تحلیل تمام داده ها استفاده شد که به صورت میانگین ± انحراف معیار بیان می شود.تغییرات بین گروه‌های درمانی با استفاده از آزمون t Student یا آنالیز واریانس یک‌طرفه با مقدار P <0.05 که نشان‌دهنده معنی‌داری آماری است، ارزیابی شد.
کلیه داده های به دست آمده یا تجزیه و تحلیل شده در این مطالعه در این مقاله منتشر شده و فایل های اطلاعات تکمیلی گنجانده شده است.
Torre، LA، Siegel، RL و Jemal، A. آمار سرطان ریه.قید.منقضی شده.دارو.زیست شناسی893، 1-19 (2016).
Hecht، S. سرطان زاهای تنباکو، نشانگرهای زیستی آنها و سرطان ناشی از تنباکو.نات.کشیش سرطان3, 733-744 (2003).
فیلیپس، DH و Venitt، S. DNA و ترکیبات افزایشی پروتئین در بافت های انسانی ناشی از قرار گرفتن در معرض دود تنباکو.بین المللی بودنJ. سرطان.131، 2733-2753 (2012).
Yang Y.، Wang Y.، Tang K.، Lubet RA و Yu M. اثر Houttuynia cordata و silibinin بر تومورزایی ریه ناشی از بنزو (a)pyrene در موش A/J.سرطان 7، 1053-1057 (2005).
تانگ، دبلیو و همکارانمحصول طبیعی ضد سرطان جدا شده از مواد دارویی چینی.فکدارو.6، 27 (2011).
یانگ، ی و همکاراناثربخشی پلی فنون E، جینسنگ قرمز و راپامایسین بر تومورزایی ریه ناشی از بنزو (a) پیرن در موش‌های A/J.سرطان 8، 52-58 (2006).
Wang، CZ، Anderson، S.، Du، W.، He، TS و یوان، KS Red، مشارکت در درمان سرطان.فکجی. نات.دارو.14، 7-16 (2016).
Lee، TS، Mazza، G.، Cottrell، AS و Gao، L. Ginsenosides در ریشه و برگ جینسینگ آمریکایی.جی. آگریک.شیمی مواد غذایی44, 717-720 (1996).
Attele AS، Wu JA و Yuan KS فارماکولوژی جینسنگ: بسیاری از اجزا و اثرات بسیار.بیوشیمیفارماکولوژی58، 1685-1693 (1999).