Palmitoiletanolamida

• Palmitoiletanolamida(PEA), un receptor alfa activado por proliferadores de peroxisomas (PPAR-�) ligando que exerce accións antiinflamatorias, analxésicas e neuroprotectoras, para o tratamento da neuroinflamación, especialmente relacionada coa dor crónica, o glaucoma e a retinopatía diabética.
  • O(s) mecanismo(s) de acción do PEA implica os seus efectos sobre o receptor nuclear PPARα (Gabrielsson et al., 2016).
  • Tamén implica mastocitos,cannabinoide receptor receptores de cannabinoides tipo 2 (CB2), canles de potasio sensibles ao ATP, canles de potencial de receptor transitorio (TRP) e factor nuclear kappa B (NFkB).
  • Pode afectar a sinalización dos endocannabinoides actuando como un substrato competidor para a anandamida homólogo do endocannabinoide (N-araquidonoiletanolamina).
• A observación inicial foi en 1943 por Coburn et al.como parte dun estudo epidemiolóxico centrado na febre reumática infantil, cuxa incidencia foi maior naqueles nenos que consumían dietas baixas en ovos.
  • Estes investigadores observaron que a aparición reduciuse nos nenos alimentados con xema de ovo en po e, posteriormente, demostraron propiedades antianafilácticas en cobayas cun extracto lipídico de xema de ovo.
• 1957 Kuehl Jr. e os seus compañeiros de traballo informaron que conseguiron illar un factor antiinflamatorio cristalino da soia.Illaron o composto tamén dunha fracción fosfolípida da xema de ovo e da fariña de cacahuete extraída con hexano.
  • A hidrólise de PEA deu lugar a ácido palmítico e etanolamina e, polo tanto, identificouse o composto comoN-(2-hidroxietil)- palmitamida (Kepple Hesselink et al., 2013).

 

Diagrama de fluxo da palmitoiletanolamida semisintetizada

 

 

 

 

 

 

 

Espectros de masas (ESI-MS: m/z 300 (M+H+) e resonancia magnética nuclear (RMN) de PEA

 

 

Ciencia dos alimentos e nutrición DOI 10.1002/fsn3.392

Seguridade da palmitoiletanolamida micronizada (microPEA): falta de toxicidade e potencial xenotóxico

 

• A palmitoiletanolamida (PEA) é unha amida natural de ácidos graxos que se atopa nunha variedade de alimentos, que se identificou inicialmente na xema de ovo.
• MicroPEA de tamaño de partícula definido (0,5-10μm) avaliouse a mutaxenicidade enSalmonella typhimurium,para a clastoxenicidade/aneuploidía en linfocitos humanos cultivados, e para a toxicidade aguda e subcrónica de roedores na rata, seguindo os protocolos de proba estándar da OCDE, de acordo coas Boas Prácticas de Laboratorio (BPL).
• A PEA non induciu mutacións no ensaio bacteriano mediante as cepas TA1535, TA97a, TA98, TA100 e TA102, con ou sen activación metabólica, nin nos métodos de incorporación de placas nin de preincubación líquida.Do mesmo xeito, a PEA non induciu efectos xenotóxicos en células humanas tratadas durante 3 ou 24 h sen activación metabólica, nin durante 3 h con activación metabólica.
• Descubriuse que a PEA tiña unha DL50 superior á dose límite de 2000 mg/kg de peso corporal (pc), utilizando o Procedemento agudo oral arriba e abaixo da OCDE.As doses para o estudo de toxicidade oral en ratas de 90 días baseáronse nos resultados do estudo preliminar de 14 días, é dicir, 250, 500 e 1000 mg/kg de peso corporal/día.
• O nivel sen efecto (NOEL) en ambos os estudos subcrónicos foi a dose máis alta probada.

Br J Clin Pharmacol. Outubro de 2016;82(4):932-42.

Palmitoiletanolamida para o tratamento da dor: farmacocinética, seguridade e eficacia

• Na literatura publicáronse dezaseis ensaios clínicos, seis informes de casos/estudos piloto e unha metaanálise de PEA como analxésico.
  • Para tempos de tratamento de ata 49 días, os datos clínicos actuais argumentan en contra das reaccións adversas graves aos medicamentos (RAM) cunha incidencia de

 

• Para o tratamento de máis de 60 días, o número de pacientes é insuficiente para descartar unha frecuencia de RAM inferior a 1/100.
• Os seis ensaios clínicos aleatorios publicados son de calidade variable.Entre os problemas que se identificaron foron a presentación de datos sen información sobre a difusión de datos e a non presentación de datos en momentos distintos á medición final.
• Ademais, non hai comparacións clínicas cara a cara de formulacións de PEA non micronizadas e micronizadas, polo que actualmente faltan probas de superioridade dunha formulación sobre a outra.
• Non obstante, os datos clínicos dispoñibles apoian a afirmación de que a PEA ten accións analxésicas e motivan máis estudos deste composto, en particular no que respecta ás comparacións cara a cara de formulacións de PEA non micronizadas e micronizadas e ás comparacións cos tratamentos recomendados actualmente.

Evidencias clínicas

• EspecialAlimentos para fins médicos, noTratamentoof Crónico Dor
• A palmitoiletanolamida micronizada reduce asíntomasof dor neuropáticaen diabéticos pacientes
• palmitoiletanolamida, a neutracéuticos, in Nervio compresión síndromes: eficacia e seguridade in dor ciática e túnel carpiano síndrome
• Palmitoiletanolamida in Fibromialxia: Resultados dende Prospectiva e Retrospectiva Observacional Estudos
• Palmitoiletanolamida ultramicronizada: un eficazterapia adyuvanteparaParkinson

enfermidade.

• Crónico pélvico dor, calidade of vida e sexual saúde of mulleres tratados con palmitoiletanolamida e ácido α-lipoico
• Aleatorizado clínica proba: o analxésico propiedades of dietética suplementacióncon palmitoiletanolamida e polidatinaintestino irritable síndrome.
• Co-ultramicronizado Palmitoiletanolamida/Luteolina in o Tratamento of Cerebral Isquemia: dende Roedor to

Home

• palmitoiletanolamida, a Natural Retinoprotector: O seu Supostativo Relevancia para o Tratamentoof Glaucomae diabéticos Retinopatía
• N-palmitoiletanolamina e N-acetiletanolamina son eficaz in asteatótico eczema: resultados of un estudo aleatorizado, dobre cego e controlado en 60 pacientes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Médico da dor. 2016 febreiro;19(2):11-24.

Palmitoiletanolamida, un alimento especial para fins médicos, no tratamento da dor crónica: unha metaanálise de datos agrupados.

 

• ANTECEDENTES: Un crecente corpo de evidencias suxire que a neuroinflamación, que se caracteriza pola infiltración de células inmunitarias, a activación de mastocitos e células gliais e a produción de mediadores inflamatorios nos sistemas nervioso central e periférico, ten un papel importante na indución e mantemento de enfermidades crónicas. dor.Estes descubrimentos apoian a idea de que as novas oportunidades terapéuticas para a dor crónica poden basearse en mediadores antiinflamatorios e pro-resolutivos que actúan sobre as células inmunitarias, en particular os mastocitos e a glia, para mitigar ou abolir a neuroinflamación.

Entre os mediadores lipídicos antiinflamatorios e pro-resolutivos, informouse que a palmitoiletanolamida (PEA) reduce a activación dos mastocitos e controla o comportamento das células gliais.

• OBXECTIVO:O obxectivo deste estudo foi realizar unha metaanálise agrupada para avaliar a eficacia e a seguridade da palmitoiletanolamida (PEA) micronizada e ultramicronizada na intensidade da dor en pacientes que sofren dor crónica e/ou neuropática.
• ESTUDARDESEÑO:Análise de datos agrupados que consiste en ensaios clínicos dobre cego, controlados e abertos.
• MÉTODOS:Seleccionáronse ensaios clínicos a dobre cego, controlados e abertos consultando as bases de datos PubMed, Google Scholar e Cochrane e as actas de reunións de neurociencia.Para a busca utilizáronse os termos dor crónica, dor neuropática e PEA micronizada e ultramicronizada.Os criterios de selección incluíron a dispoñibilidade de datos brutos e a comparabilidade entre as ferramentas utilizadas para diagnosticar e avaliar a intensidade da dor.Os datos brutos obtidos polos autores foron agrupados nunha base de datos e analizados polo Modelo Mixto Lineal Xeneralizado.Os cambios na dor ao longo do tempo, medidos por ferramentas comparables, tamén se avaliaron mediante unha análise post-hoc de regresión lineal e a estimación de Kaplan-Meier.Na metaanálise agrupada incluíronse doce estudos, 3 dos cales eran ensaios dobre cego que comparaban comparadores activos fronte a placebo, 2 eran ensaios abertos fronte a terapias estándar e 7 eran ensaios abertos sen comparadores.
• RESULTADOS:Os resultados mostraron que a PEA provoca unha redución progresiva da intensidade da dor significativamente maior que o control.A magnitude da redución é igual

1,04 puntos cada 2 semanas cunha variación de resposta do 35% explicada polo modelo lineal.En cambio, no grupo control, a intensidade da redución é igual a 0,20 puntos cada 2 semanas, sendo só o 1% da varianza total explicada pola regresión.O estimador de Kaplan-Meier mostrou unha puntuación de dor = 3 no 81% dos pacientes tratados con PEA en comparación con só o 40,9% dos pacientes control ao día 60 de tratamento.Os efectos da PEA foron independentes da idade ou do sexo do paciente e non estaban relacionados co tipo de dor crónica.

• LIMITACIÓNS:Cabe destacar que os eventos adversos graves relacionados coa PEA non se rexistraron e/ou informaron en ningún dos estudos.
• CONCLUSIÓN:Estes resultados confirman que a PEA pode representar unha estratexia terapéutica nova e emocionante para xestionar a dor crónica e neuropática

asociado a neuroinflamación.

Pain Res Treat. 2014;2014:849623.

A palmitoiletanolamida micronizada reduce os síntomas da dor neuropática en pacientes diabéticos.

• O presente estudo avaliou a eficacia de

tratamento con palmitoiletanolamida micronizada (PEA-m) para reducir os síntomas dolorosos que experimentan os pacientes diabéticos con neuropatía periférica.

• Pea-m administrouse (300 mg dúas veces ao día) a 30 pacientes diabéticos

padece neuropatía diabética dolorosa.

• Antes de comezar o tratamento, despois de 30 e 60 días avaliáronse os seguintes parámetros: síntomas dolorosos da neuropatía periférica diabética mediante o instrumento Michigan Neuropathy Screening;intensidade dos síntomas característicos da dor neuropática diabética polo Total Symptom Score;e intensidade de diferentes subcategorías de dor neuropática polo Inventario de síntomas da dor neuropática.Tamén se realizaron probas hematolóxicas e de química sanguínea para avaliar o control metabólico e a seguridade.
• A análise estatística (ANOVA) indicou unha redución moi significativa da gravidade da dor (P <0,0001) e dos síntomas relacionados (P <0,0001) avaliados polo instrumento de detección de neuropatías de Michigan, a puntuación total de síntomas e o inventario de síntomas de dor neuropática.
• As análises hematolóxicas e de ouriños non revelaron ningunha alteración asociada ao tratamento con PEA-m e non se informaron eventos adversos graves.
• Estes resultados suxiren que a PEA-m podería considerarse un novo tratamento prometedor e ben tolerado para a sintomatoloxía experimentada por pacientes diabéticos que padecen neuropatía periférica.

J Pain Res. 23 de outubro de 2015; 8:729-34.

Palmitoiletanolamida, un neutracéutico, en síndromes de compresión nerviosa: eficacia e seguridade na dor ciática e na síndrome do túnel carpiano.

 

 

• Aquí describimos os resultados de todos os ensaios clínicos que avalían a eficacia e a seguridade de PEA nas síndromes de compresión nerviosa: dor ciática e dor debido á síndrome do túnel carpiano e revisamos a evidencia preclínica en modelos de afectación nerviosa.
  • En total, publicáronse oito ensaios clínicos deste tipo de síndromes de atrapamento, e nestes ensaios incluíronse 1.366 pacientes.
  • Nun ensaio pivotal, dobre cego, controlado con placebo en 636 pacientes con dor ciática, o número necesario para tratar para alcanzar unha redución da dor do 50% en comparación co valor inicial foi de 1,5 despois de 3 semanas de tratamento.
  • A PEA demostrou ser eficaz e segura nas síndromes de compresión nerviosa, non se describiron interaccións medicamentosas nin efectos secundarios problemáticos.
  • A PEA debe considerarse como unha opción de tratamento nova e segura para as síndromes de compresión nerviosa.
    • Xa que se comprobou a pregabalina co-analxésica que se receita a miúdo

ser ineficaz na dor ciática nun ensaio de enriquecemento a dobre cego.

• Os médicos non sempre son conscientes da PEA como unha alternativa relevante e segura aos opiáceos e aos analxésicos no tratamento da dor neuropática.

 

 

NNT de PEA para alcanzar o 50%

redución da dor

 

PEA, palmitoiletanolamida;VAS, escala analóxica visual;NNT, número necesario para tratar

A dor. Decembro 2015;4(2):169-78.

Palmitoiletanolamida na fibromialxia: resultados de estudos observacionais prospectivos e retrospectivos.

 

(duloxetina + pregabalina)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Redución do número de puntos positivos da licitación

 

 

 

Redución da intensidade da dor mediante a medición do EVA.

Obxectivos de drogas para trastornos neuronais do SNC. 21 de marzo de 2017.

Palmitoiletanolamida ultramicronizada: unha terapia adyuvante eficaz para a enfermidade de Parkinson.

ANTECEDENTES:A enfermidade de Parkinson (EP) é obxecto de intensos esforzos para desenvolver estratexias que retarden ou deteñan a progresión da enfermidade e a discapacidade.A evidencia substancial apunta a un papel destacado da neuroinflamación na morte das células dopaminérxicas subxacentes.A palmitoiletanolamida ultramicronizada (um-PEA) é coñecida pola súa capacidade para promover a resolución da neuroinflamación e exercer a neuroprotección.Este estudo foi deseñado para avaliar a eficacia do um-PEA como terapia adyuvante en pacientes con EP avanzada.

MÉTODOS:No estudo incluíronse trinta pacientes con EP que recibían levodopa.Utilizouse o cuestionario de revisión Movement Disorder Society/Unified Parkinson's Disease Rating Scale (MDS-UPDRS) para avaliar os síntomas motores e non motores.As avaliacións clínicas realizáronse antes e despois da adición de um-PEA (600 mg).A puntuación total do cuestionario MDS-UPDRS para as partes I, II, III e IV analizouse mediante o modelo mixto lineal xeneralizado, seguido da proba de rango asinado de Wilcoxon para avaliar a diferenza da puntuación media de cada ítem entre a liña de base e o final do um-PEA. tratamento.

RESULTADOS:A adición de um-PEA aos pacientes con EP que recibían terapia con levodopa provocou unha redución significativa e progresiva da puntuación total de MDS-UPDRS (partes I, II, III e IV).Para cada elemento, a diferenza de puntuación media entre o inicio e o final do tratamento um-PEA mostrou unha redución significativa na maioría dos síntomas motores e non motores.O número de pacientes con síntomas basais reduciuse despois dun ano de tratamento con um-PEA.Ningún dos participantes informou de efectos secundarios atribuíbles á adición de um-PEA.

CONCLUSIÓN:um-PEA retardou a progresión da enfermidade e a discapacidade nos pacientes con EP, o que suxire que um-PEA pode ser unha terapia adyuvante eficaz para a EP.

Minerva Ginecol. 2015 outubro;67(5):413-9.

Dor pélvica crónica, calidade de vida e saúde sexual das mulleres tratadas con palmitoiletanolamida e ácido α-lipoico.

• O obxectivo deste traballo foi avaliar os efectos da asociación

entre a palmitoiletanolamida (PEA) e o ácido α-lipoico (LA) sobre a calidade de vida (QoL) e a función sexual en mulleres afectadas pola dor pélvica asociada á endometriose.

• Cincuenta e seis mulleres constituíron o grupo de estudo e recibiron 300 mg de PEA e 300 mg de LA dúas veces ao día.
• Para definir a dor pélvica asociada á endometriose, utilizouse a escala analóxica visual (EVA).Utilizáronse o Short Form-36 (SF-36), o Female Sexual Function Index (FSFI) e a Female Sexual Distress Scale (FSDS) para avaliar a QoL, a función sexual e a angustia sexual, respectivamente.O estudo incluíu tres seguimentos aos 3, 6 e 9 meses.
• Non se observaron cambios na dor, na QoL e na función sexual no seguimento do terceiro mes (P=NS).No 6º e 9º mes, os síntomas de dor (P<0,001) e todas as categorías da QoL (P<0,001) melloraron.As puntuacións FSFI e FSDS non cambiaron no seguimento do terceiro mes (P=ns).Pola contra, nos seguimentos do 3o e 9o meses melloraron con respecto á liña de base (P<0,001).
• A redución progresiva da síndrome de dor informada polas mulleres durante o período de tratamento podería contribuír a mellorar a calidade de vida e a vida sexual das mulleres en PEA e LA.

Arch Ital Urol Androl. 31 de marzo de 2017;89(1):17-21.

A eficacia dunha asociación de palmitoiletanolamida e ácido alfa-lipoico en pacientes con prostatite crónica/síndrome de dor pélvica crónica: un ensaio clínico aleatorizado.

• ANTECEDENTES:A prostatite crónica/síndrome de dor pélvica crónica (CP/CPPS) é unha condición complexa, caracterizada por unha etioloxía incerta e unha resposta limitada á terapia.A definición de CP/CPPS inclúe a dor xenitourinaria con ou sen síntomas de micción en ausencia de bacterias uropatóxenas, detectadas polos métodos microbiolóxicos estándar, ou outra causa identificable como a malignidade.A eficacia de varias terapias médicas foi avaliada en estudos clínicos, pero faltan probas ou son conflitivas.Comparamos Serenoa Repens en monoterapia versus palmitoiletanolamida (PEA) en combinación con ácido alfalipoico (ALA) e avaliamos a eficacia destes tratamentos en pacientes con CP/CPPS.
• MÉTODOS:Realizamos un ensaio aleatorizado e simple cego.44 pacientes diagnosticados con CP/CPPS (idade media

41,32 ± 1,686 anos) foron asignados aleatoriamente ao tratamento con Palmitoiletanolamida 300 mg máis ácido alfalipoico 300 mg (Peanase®) ou Serenoa Repens a 320 mg.Tres cuestionarios (NIH-CPSI, IPSS e IIEF5) foron administrados ao inicio e despois de 12 semanas de tratamento en cada grupo.

• RESULTADOS:O tratamento de 12 semanas con Peanase mellorou significativamente a puntuación IPSS en comparación co mesmo período de tratamento con Serenoa Repens e reduciu significativamente a puntuación NIH-CPSI.Observáronse resultados similares nas diferentes subpuntuacións do NIH-CPSI.Non obstante, o mesmo tratamento non deu lugar a unha mellora significativa da puntuación IIEF5.Os dous tratamentos non produciron efectos non desexados.
• CONCLUSIÓNS: Os presentes resultados documentan a eficacia dunha asociación de palmitoiletanolamida (PEA) e ácido alfa-lipoico (ALA) administrada durante 12 semanas para o tratamento de pacientes con CP/CPPS, en comparación coa monoterapia de Serenoa Repens.

Aliment Pharmacol Ther. 6 de febreiro de 2017.

Ensaio clínico aleatorizado: as propiedades analxésicas dedietética suplementación

con palmitoiletanolamida e polidatina na síndrome do intestino irritable.

 

• ANTECEDENTES:A activación inmune intestinal está implicada na fisiopatoloxía da síndrome do intestino irritable (IBS).Aínda que a maioría dos enfoques dietéticos no SII implican evitar alimentos, hai menos indicacións sobre a suplementación alimentaria.A palmitoiletanolamida, estruturalmente relacionada coa anandamida endocannabinoide, e a polidatina son compostos dietéticos que actúan sinérxicamente para reducir a activación dos mastocitos.
• OBXECTIVO:Avaliar o efecto sobre o reconto de mastocitos e a eficacia da palmitoiletanolamida/polidatina en pacientes con SII.
• MÉTODOS:Levamos a cabo un estudo piloto de 12 semanas, aleatorizado, dobre cego, controlado con placebo e multicéntrico que avaliou o efecto da palmitoiletanolamida/polidatina 200 mg/20 mg ou placebo bd na activación inmune de baixo grao, o sistema endocannabinoide e os síntomas en pacientes con SII. .As mostras de biopsia, obtidas na visita de cribado e ao final do estudo, analizáronse mediante inmunohistoquímica, inmunoensaio ligado a encimas, cromatografía líquida e Western blot.
• RESULTADOS:Un total de 54 pacientes con SII e 12 controis sans foron inscritos de cinco centros europeos.En comparación cos controis, os pacientes con SII mostraron un maior reconto de mastocitos da mucosa (3,2 ± 1,3 vs. 5,3 ± 2,7%,

P = 0,013), oleoiletanolamida de amida de ácidos graxos reducida (12,7 ± 9,8 vs. 45,8 ± 55,6 pmol/mg, P = 0,002) e aumento da expresión do receptor de cannabinoides 2 (0,7 ± 0,1 vs.O tratamento non modificou significativamente o perfil biolóxico do SII, incluído o reconto de mastocitos.En comparación co placebo, a palmitoiletanolamida/polidatina mellorou notablemente a gravidade da dor abdominal (P <0,05).

• CONCLUSIÓNS:O marcado efecto do suplemento dietético palmitoiletanolamida/polidatina na dor abdominal en pacientes con SII suxire que este é un enfoque natural prometedor para o manexo da dor nesta condición.Agora son necesarios máis estudos para dilucidar o mecanismo de acción da palmitoiletanolamida/polidatina no SII.número de ClinicalTrials.gov,NCT01370720.

Res. trazo transl. 2016 febreiro;7(1):54-69.

Palmitoiletanolamida/Luteolina co-ultramicronizada no tratamento da isquemia cerebral: do roedor ao home.

 

 

 

Aos pacientes administráronse Glialia® durante un período de 60 días.

Os valores do índice de Barthel foron 26,6 ± 1,69, 48,3 ± 1,91 e 60,5 ± 1,95 en T0 (242

pacientes), T30 (229 pacientes) e T60 (218

pacientes), respectivamente.

Houbo unha diferenza significativa na mellora entre T0 e T30 (***p< 0,0001) e entre T0 e T60 (###p< 0,0001).Ademais, tamén houbo unha diferenza moi significativa entre T30 e T60 (p< 0,0001).

Os pacientes femininos presentaron puntuacións máis baixas que os homes, e a discapacidade foi peor nos pacientes hospitalizados

Drug Des Devel Ther. 27 de setembro de 2016; 10:3133-3141.

Resolvinas e aliamidas: autacoides lipídicos en oftalmoloxía: que promesa teñen?

• As resolvinas (Rvs) son unha clase novedosa deMoléculas endóxenas derivadas de lípidos(autacoides) con potentes propiedades inmunomoduladoras, que regulan a fase de resolución dunha resposta inmune activa.
  • Estes factores moduladores prodúcense localmente, influíndo na función das células e/ou tecidos, que se producen baixo demanda e posteriormente metabolizan nas mesmas células e/ou tecidos.
  • A farmacoloxía autacoide, desenvolvida na década de 1970, os fármacos autacoides son os propios compostos propios do corpo ou os precursores ou outros derivados destes, preferentemente baseados en química simple, como o 5-hidroxitriptófano, un precursor da serotonina.
  • A función fundamental dos autacoides pertencentes a estas clases é inhibir as fervenzas inmunitarias hiperactivadas e, así, actuar como un sinal de "parada" nos procesos inflamatorios que se volverán patolóxicos.
    • En 1993, a premio Nobel Rita Levi-Montalcini (1909-2012) acuñou o termo "aliamidas" para estes compostos, mentres traballaba no papel inhibidor e modulador da palmitoiletanolamida (PEA) nos mastocitos hiperactivos.
    • O concepto de aliamidas derivou das siglasALIA: inflamación local autacoide antagonista.
    • O termo atopou o seu camiño no campo deN-acetiletanolamidas autacoides, como a PEA, aínda que Levi-Montalcini definiu "aliamida" como un concepto de recipiente para todos os mediadores inhibidores e moduladores de lípidos.Iso tamén incluiría os Rvs, protectinas e maresins.
    • Os Rv son metabolitos dos ácidos graxos poliinsaturados ω-3: ácido eicosapentaenoico (EPA), ácido docosahexaenoico (DHA) e ácido docosapentaenoico (DPA).
      • Os metabolitos do EPA denomínanse E Rvs (RvEs), os do DHA denomínanse D Rvs (RvDs) e os do DPA denomínanse Rvs D.

(RvDsn-3DPA) e Rvs T (RvTs).

• As protectoras e maresinas derivan do ácido graxo ω-3 DHA.

J Oftalmol. 2015;2015:430596.

Palmitoiletanolamida, un retinoprotector natural: a súa relevancia suposta para o tratamento do glaucoma e a retinopatía diabética.

 

A retinopatía é unha ameaza para a vista, e o glaucoma e a diabetes son as principais causas do dano das células da retina.Recoñecementos recentes sinalaron unha vía patoxenética común para ambos os trastornos, baseada na inflamación crónica.

A PEA foi avaliada para o glaucoma, a retinopatía diabética e a uveíte, estados patolóxicos baseados na inflamación crónica, trastornos respiratorios e varias síndromes de dor nunha serie de ensaios clínicos desde os anos 70 do século XX.

A PEA probouse en polo menos 9 estudos dobre cego controlados con placebo, entre os que dous estudos foron sobre glaucoma, e resultou seguro e eficaz ata 1,8 g/día, cunha excelente tolerabilidade.Polo tanto, a PEA ten unha promesa no tratamento dunha serie de retinopatías.

O PEA está dispoñible como complemento alimenticio (PeaPure) e como alimento dietético para fins médicos en Italia (Normast, PeaVera e Visimast).

Estes produtos son notificados en Italia para o apoio nutricional no glaucoma e a neuroinflamación.Discutimos a PEA como un supuesto composto antiinflamatorio e retinoprotector no tratamento das retinopatías, especialmente relacionadas co glaucoma e a diabetes.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Diferentes dianas moleculares de PEA.PPAR: receptor activado do proliferador de peroxisomas;GPR-55: receptores acoplados á proteína G 119-orfos;CCL: ligando de quimiocinas;COX: ciclooxixenase;iNOS: óxido nítrico sintase inducible;TRPV: subfamilia V da canle catiónico do receptor transitorio;IL: interleucina;Kv1.5,4.3: canles de control de voltaxe de potasio;Toll-4 R: receptor tipo toll.

Clin Interv Aging. 17 de xullo de 2014; 9:1163-9.

A N-palmitoiletanolamina e a N-acetiletanolamina son eficaces no eczema asteatótico: resultados dun estudo aleatorizado, dobre cego e controlado en 60 pacientes.

 

 

 

• ANTECEDENTES:O eccema asteatótico (EA) caracterízase por unha pel con comezón, seca, áspera e descamada.Os tratamentos para AE son principalmente emolientes, que normalmente conteñen urea, ácido láctico ou sal de lactato.A N-palmitoiletanolamina (PEA) e a N-acetiletanolamina (AEA) son lípidos endóxenos utilizados como novas ferramentas terapéuticas no tratamento de moitas enfermidades da pel.O propósito deste estudo foi comparar un emoliente PEA/AEA cun emoliente tradicional no tratamento da EA.
• MÉTODOS:Realizouse un ensaio comparativo monocéntrico, aleatorizado, dobre cego en 60 pacientes con EA para avaliar e comparar a eficacia dos dous emolientes.O nivel de sequedade da pel entre os suxeitos variou de leve a moderado.A función de barreira cutánea dos suxeitos e o limiar de percepción actual foron probados durante 28 días mediante a puntuación clínica e a tecnoloxía de bioenxeñaría.
• RESULTADOS:Os resultados mostraron que, aínda que se melloraron algúns aspectos en ambos os grupos, o grupo que utilizou o emoliente que contén PEA/AEA presentou un mellor cambio de capacitancia da superficie cutánea.Non obstante, o achado máis impresionante foi a capacidade do emoliente PEA/AEA para aumentar o limiar de percepción actual de 5 Hz a un nivel normal despois de 7 días, cunha diferenza significativa entre os valores na liña de base e despois de 14 días.Un limiar de percepción actual de 5 Hz correlacionouse positiva e significativamente coa hidratación da superficie da pel e correlacionouse negativamente coa perda de auga transepidérmica no grupo emoliente PEA/AEA.
• CONCLUSIÓN: En comparación cos emolientes tradicionais, a aplicación regular dun emoliente tópico PEA/AEA podería mellorar as funcións tanto pasivas como activas da pel simultaneamente.

 

 

Cambios na hidratación da superficie cutánea durante 28 días

 

 

En comparación co emoliente tradicional, o emoliente PEA/AEA podería controlar simultaneamente as funcións da pel "pasiva" e "activa", incluíndo a rexeneración da pel e a restauración das lamelas lipídicas, a sensación da pel e a competencia inmune.

 

Como funciona o PEA

• O(s) mecanismo(s) de acción dePEA implicaos seus efectos sobre a nuclearreceptorPPARα(Gabrielsson et al., 2016).
• Tamén implica mastocitos, cannabinoidesreceptortipo 2 (CB2)-comocannabinoidereceptores,ATP-canles de potasio sensibles, transitoriosreceptorcanles potenciais (TRP) e nuclearfactorkappa B (NFkB).
• Podeafectarsinalización endocannabinoide actuando como competidorsubstrato parao homólogo do endocannabinoide anandamida (N-araquidonoiletanolamina).
• Eixe intestino-cerebro: papel dos lípidos a regulación da inflamación, da dor e do SNC enfermidades.

 

 

 

 

 

Curr Med Chem. 2017 febreiro

16.

Eixe intestino-cerebro: papel dos lípidos na regulación da inflamación, a dor e as enfermidades do SNC.

 

 

 

 

 

 

• O intestino humano é un ambiente anaerobio composto cunha microbiota entérica grande, diversa e dinámica, representada por máis de 100 billóns de microorganismos, incluíndo polo menos 1000 especies distintas.
• O descubrimento de que unha composición microbiana diferente pode influír no comportamento e na cognición e, á súa vez, o sistema nervioso pode influír indirectamente na composición da microbiota entérica, contribuíu significativamente a establecer o concepto ben aceptado do eixe intestino-cerebro.

 

• Esta hipótese está apoiada por varias evidencias que mostran mecanismos mutuos, que implican o nervio vago, o sistema inmunitario, a modulación do eixe hipotálamo-hipófisis-adrenal (HPA) e os derivados das bacterias.

metabolitos.

 

• Moitos estudos centráronse en delinear un papel deste eixe na saúde e na enfermidade, que van desde trastornos relacionados co estrés como a depresión, a ansiedade e a síndrome do intestino irritable (IBS) ata trastornos do neurodesenvolvemento, como o autismo, e ata enfermidades neurodexenerativas, como o Parkinson. Enfermidade, enfermidade de Alzheimer, etc.

 

• Partindo destes antecedentes, e tendo en conta a relevancia da alteración do estado simbiótico entre o hóspede e a microbiota, esta revisión céntrase no papel e na implicación dos lípidos bioactivos, como a familia N-aciletanolamina (NAE) cuxos membros principais son a N-araquidonoiletanolamina. (AEA), palmitoiletanolamida (PEA) e oleoiletanolamida (OEA), e ácidos graxos de cadea curta (SCFA), como o butirato, pertencentes a un gran grupo de lípidos bioactivos capaces de modular procesos patolóxicos periféricos e centrais.

 

• Está ben establecido o seu papel efectivo na inflamación, a dor aguda e crónica, a obesidade e as enfermidades do sistema nervioso central.Demostrouse unha posible correlación entre estes lípidos e a microbiota intestinal a través de diferentes mecanismos.De feito, a administración sistémica de bacterias específicas pode reducir a dor abdominal mediante a implicación do receptor cannabinoide 1 na rata;por outra banda, a PEA reduce os marcadores de inflamación nun modelo murino de enfermidade inflamatoria intestinal (EII) e o butirato, producido pola microbiota intestinal, é eficaz para reducir a inflamación e a dor na síndrome do intestino irritable e en modelos animais de IBD.

 

• Nesta revisión, subliñamos a relación entre a inflamación, a dor, a microbiota e os diferentes lípidos, centrándonos nunha posible implicación de NAE e SCFA no eixe intestino-cerebro e o seu papel nas enfermidades do sistema nervioso central.

Efectos da palmitoiletanolamida (PEA) na activación do eixe Akt/mTOR/p70S6K e na expresión de HIF-1α na colite inducida por DSS e na colite ulcerosa

 

 

 

PLoS One.2016;11(5): e0156198.

 

 

A palmitoiletanolamida (PEA) inhibe a anxioxénese asociada á colite nos ratos.(A) A colite inducida por DSS causou un aumento significativo do contido de Hb na mucosa do colon, a PEA é capaz de reducir, de forma dependente da dose, o contido de Hb nos ratos con colite;este efecto persistiu en presenza do antagonista de PPARγ (GW9662) mentres que foi anulado polo antagonista de PPARα (MK866).(B) Imaxes inmunohistoquímicas que mostran a expresión de CD31 en ratos non tratados mucosa colónica (panel 1), ratos tratados con DSS mucosa colónica (panel 2), ratos tratados con DSS mucosa colónica en presenza de PEA (10 mg/Kg) só (panel) 3), PEA (10 mg/Kg) máis MK866 10 mg/Kg (panel 4) e PEA (10 mg/Kg) máis GW9662 1 mg/Kg (panel 5).Aumento 20X;barra de escala: 100 μm.O gráfico resume a cuantificación relativa da expresión de CD31 (%) na mucosa colónica de ratos nos mesmos grupos experimentais, mostrando a redución da expresión de CD31 en ratos cólicos despois da administración de PEA, excepto no grupo tratado tamén co antagonista de PPARα.

(C) A liberación de VEGF deu lugar a un aumento dos ratos tratados con DSS e reduciuse significativamente co tratamento con PEA de forma dependente de PPARα.(D) Análise Western blot e

análise densitométrica relativa (unidades arbitrarias normalizadas na expresión da proteína β-actina doméstica) da expresión do receptor VEGF (VEGF-R), mostrando resultados similares á liberación de VEGF.Os resultados exprésanse como media ± SD.*p<0,05, **p<0,01 e ***p<0,001 fronte a ratos tratados con DSS

PLoS One.2016;11(5): e0156198.

Rep. Sci. 23 de marzo de 2017;7(1):375.

A palmitoiletanolamida induce cambios na microglia asociados ao aumento da migración e da actividade fagocítica: implicación do receptor CB2.

 

• A amida de ácidos graxos endóxenos palmitoiletanolamida (PEA) demostrou que exerce accións antiinflamatorias principalmente mediante a inhibición da liberación de moléculas proinflamatorias dos mastocitos, monocitos e macrófagos.A activación indirecta do sistema endocannabinoide (eCB) está entre os varios mecanismos de acción que se propuxeron para fundamentar os diferentes efectos da PEA in vivo.
• Neste estudo, utilizamos microglia de rata cultivada e macrófagos humanos para avaliar se a PEA afecta a sinalización do eCB.
• Descubriuse que a PEA aumenta a expresión de ARNm e proteínas de CB2 mediante a activación do receptor α activado polo proliferador de peroxisomas (PPAR-α).
  • Este novo mecanismo de regulación xenética demostrouse a través de: (i)

manipulación farmacolóxica de PPAR-α, (ii) silenciamento do ARNm de PPAR-α,

(iii) inmunoprecipitación da cromatina.

• Ademais, a exposición á PEA induciu cambios morfolóxicos asociados a un fenotipo microglial reactivo, incluíndo un aumento da fagocitose e da actividade migratoria.
• Os nosos descubrimentos suxiren a regulación indirecta da expresión de CB2R microglial como un novo mecanismo posible subxacente aos efectos da PEA.O PEA pódese explorar como unha ferramenta útil para previr/tratar os síntomas asociados á neuroinflamación nos trastornos do SNC.

 

 

 

 

 

 

 

 

Modelo de metabolismo do 2-AG e a súa posible contribución á dor postoperatoria.Enzimas que median o metabolismo 2-AG.O metabolismo do 2-AG ocorre principalmente a través da hidrólise pola monoacilglicerol lipase (MAGL), producindo ácido araquidónico, que posteriormente é convertido en eicosanoides por encimas COX e LOX.Ademais, o 2-AG pode ser metabolizado en ésteres de glicerol de prostaglandinas (PG-G) por COX-2 e ésteres de glicerol de ácido hidroperoxieicosatetraenoico (HETE-Gs) por encimas LOX.

 

 

Dor. 2015 febreiro;156(2):341-7.

Pharmacol Res Perspect. 27 de febreiro de 2017;5(2):e00300.

O composto antiinflamatorio palmitoiletanolamida inhibe a produción de prostaglandina e ácido hidroxieicosatetraenoico por parte dunha liña celular de macrófagos.

 

Efecto da PEA sobre os niveis de (A) PGD2;(B) PGE2;(C) 11‐HETE;(D) 15-HETE;(E) 9-HODE e (F) 13-HODE en

LPS + IFNγCélulas RAW264.7 tratadas.

Engadíronse células (2,5 × 105 por pozo) a placas de seis pozos con LPS (0,1μg/mL) e INFγ (100 U/ml) e cultívase a 37°C durante 24 h.PEA (3μmol/L, P3;ou 10μmol/L, P10) ou vehículo foron engadidos ao comezo deste período de cultivo ("24 h") ou durante 30 min despois do LPS + INF.γ fase de incubación (“30 min”).

OP os valores eran de modelos lineais só para os efectos principais (tres filas superiores,ti = compoñente de tempo, con 30 min como valor de referencia) ou para un modelo que inclúa interaccións (dúas filas inferiores), calculado usandot‐distribucións determinadas por bootstrap con mostraxe de substitución (10.000 iteracións) dos datos baixo a hipótese nula.Os valores atípicos posibles e probables, sinalados nos gráficos Boxplot (Tukey), móstranse como triángulos e cadrados vermellos, respectivamente.Os posibles valores atípicos foron incluídos nas análises estatísticas, mentres que o probable atípico foi excluído.As barras representan valores medios despois da exclusión do valor atípico probable (n = 11-12).Para 11-HETE, oP os valores para todo o conxunto de datos (é dicir, incluíndo o valor atípico probable) foron:ti, 0,87;P3, 0,86;P10, 0,0020;ti × P3, 0,83;ti x P10, 0,93.

 

CONSUMO DE CHIVILLO

 

• Actualmente, a PEA está dispoñible en todo o mundo en forma de suplementos dietéticos, alimentos médicos e/ou nutracéuticos en diferentes formulacións, con e sen excipientes (Hesselink e Kopsky, 2015).
• PEA comercialízase actualmente para uso veterinario (afeccións da pel, Redonyl™, fabricado por Innovet) e como nutracéutico en humanos (Normast™ e Pelvilen™, fabricados por Epitech; PeaPure™, fabricado por JP Russel Science Ltd.) nalgúns países europeos. (por exemplo, Italia, España e Holanda) (Gabrielsson et al., 2016).
• Tamén é un compoñente dunha crema (Physiogel AI™, fabricada por Stiefel) comercializada para a pel seca (Gabrielsson et al., 2016).
• O PEA ultramicronizado está rexistrado como alimento para fins especiais polo Ministerio de Sanidade italiano e non está etiquetado para o seu uso na dor neuropática (Andersen et al., 2015).
• A Food and Drug Administration (FDA) non revisou previamente a seguridade do PEA.Non hai ningunha normativa en EE. UU. que permita o uso de PEA como aditivo alimentario ou substancia GRAS.

 

 

FDA sobre alimentos médicos

• Nos EE. UU., os alimentos médicos son unha categoría especial de produtos regulada pola FDA.

• En Europa, unha categoría similar chamada "Alimentos para fins médicos especiais" (FSMP) está cuberta pola directiva Alimentos para usos nutricionais particulares e regulada pola Comisión Europea (CE).
• En 1988, a FDA tomou medidas para fomentar o desenvolvemento da categoría de alimentos médicos ao conceder aos produtos o status de medicamentos orfos.
  • Estes cambios normativos reducen os custos e o tempo asociados á comercialización de alimentos médicos, xa que antes os alimentos médicos eran tratados como medicamentos farmacéuticos.
  • Os alimentos médicos non están obrigados a someterse a revisión ou aprobación previa á comercialización da FDA.Ademais, están exentos dos requisitos de etiquetaxe para as declaracións de saúde e as declaracións de contido de nutrientes segundo a Lei de Etiquetado e Educación Nutricional de 1990.
    • A diferenza dos suplementos dietéticos, que están restrinxidos para afirmar enfermidades e están destinados a persoas sans, os alimentos médicos están destinados a poboacións específicas de enfermidades.
    • As afirmacións sobre a enfermidade deben estar apoiadas por probas científicas sólidas que avalen as afirmacións de xestión nutricional exitosa da enfermidade.
    • Todos os ingredientes deben ser aditivos alimentarios aprobados ou clasificados como GRAS.

 

FDA sobre alimentos médicos

 

• A FDA dos Estados Unidos designa os alimentos médicos como unha categoría de substancias destinadas á xestión dietética clínica dunha determinada condición ou enfermidade.Os criterios específicos necesarios para recibir esta designación da FDA inclúen que o produto debe ser:
  • Un alimento especialmente formulado para a inxestión oral ou enteral;
  • Para o manexo dietético clínico dun trastorno médico específico, enfermidade ou afección anormal para os que existan requisitos nutricionais distintivos;
  • Feito con ingredientes xeralmente recoñecidos como seguros (GRAS);
  • De conformidade coas normativas da FDA relativas á etiquetaxe, as declaracións de produtos e

fabricación.

• Como categoría terapéutica, os alimentos médicos son distintos dos medicamentos e dos suplementos.
  • As etiquetas deben incluír a frase "para ser usado baixo supervisión médica", xa que os alimentos médicos prodúcense baixo prácticas de fabricación ríxidas e manteñen altos estándares de etiquetaxe.

Son os alimentos médicos a próxima gran tendencia para os alimentos envasados?

• As oportunidades no segmento de alimentos médicos están crecendo;o mercado estímase en 15.000 millóns de dólares, segundoOMuroRúa Xornal.
• As grandes empresas alimentarias, entre elas Nestlé e Hormel, están a realizar investimentos en I+D e liñas de produtos para satisfacer as necesidades médicas e nutricionais.
  • Nestlé presentou unOrzamento de 500 millóns de dólares para apoiar a investigación sobre alimentos médicos ata 2021.
  • En canto aos retos, acertar a ciencia e tamén gañar confianza na profesión sanitaria parecería clave
    • Os fabricantes de ingredientes deben manterse ao día coa investigación en ciencia médica e, posiblemente, conectarse con universidades de investigación para participar, xa sexa para apoiar a investigación ou para obter coñecementos clave.

Exemplos específicos de alimentos medicinales comercializados e os seus usos reivindicados

• Axona (triglicéridos caprílicos)-Enfermidade de Alzheimer[5]
  • Banatrol Plus (escamas de plátano/Bimuno, galacto-oligosacárido -diarrea[6]
  • Deplin (l-metilfolato)-depresión[7]
  • Fosteum (genisteina aglicona/bisglicinato de cinc citrato/colecalciferol)

–osteopenia eosteoporose[8]

• Limbrel (flavocóxido)-osteoartrite[9]
• Metanx (L-metilfolato cálcico/piridoxal 5′-fosfato/metilcobalamina) –neuropatía diabética[10]
• Teramina (l-arginina, 5-htp, histidina, l-glutamina) -mialxia[11]